Miejska Biblioteka Publiczna

Dobrze wie, jak zadawać ból.
Ofiarę obdzierano ze skóry żywcem. Kiedy było już po wszystkim, jej twarz wciąż wykrzywiały ból i przerażenie, jakby nawet śmierć nie mogła ich przerwać. Na nocnym stoliku stygła elektryczna lokówka. W powietrzu śmierdziało amoniakiem...

Będzie robił to nadal.
Detektyw Frank Quinn wie, że aby schwytać "Rzeźnika", musi najpierw zrozumieć motywy jego działania. Chcąc poznać szokującą prawdę, będzie musiał cofnąć się w przeszłość - odkryć i połączyć ze sobą fakty pozornie nie mające nic wspólnego z sadystycznymi morderstwami popełnianymi w Nowym Jorku.

A one będą cierpieć.
Morderca cierpliwie zmierza do celu, tylko on zna reguły gry i tylko on wie, że ofiary są jedynie narzędziami do jego jego osiągnięcia. Plan jest perfekcyjny, jego realizacja - doskonała, jednak cel musi pozostać ukryty. "Rzeźnik" zbliża się do niego coraz bardziej. Jest już o krok.

Sam Pivnik ocalał ze świata, którego już nie ma. Mógł zginąć kilkanaście razy, ale dzięki szczęściu, sile i determinacji przeżył i mógł opowiedzieć swoją nadzwyczajną historię.W dniu jego trzynastych urodzin, 1 września 1939 roku, nazistowskie Niemcy najechały na Polskę, a wraz z tym wydarzeniem życie Pivnika zmieniło się nieodwracalnie. Przeżył będzińskie getto, a potem przez sześć miesięcy pracował jako więzień na osławionej rampie w obozie Auschwitz-Birkenau, gdzie dokonywano selekcji ludzi z kolejnych transportów, kierując niektórych do obozu, a innych wprost do komór gazowych.Po tych traumatycznych doświadczeniach trafił do obozu przy kopalni Fürstengrube (dzisiaj kopalnia "Wesoła"). Przeżył morderczy "marsz śmierci" po obozach w głębi upadającej III Rzeszy i jest jednym z niewielu, którzy wyszli cało z ataku samolotów RAF na statek więzienny Cap Arcona, o którym sądzono mylnie, że przewozi uciekających esesmanów. W końcu dotarł do Londynu.Teraz Sam Pivnik, już po osiemdziesiątce, opowiada, jak wyratował się z najbardziej niebezpiecznych i przerażających opresji wojennych.

W sobotni wieczór 28 lutego 1953 r. Stalin podejmował swój wewnętrzny krąg na Kremlu, a potem na daczy w podmoskiewskim Kuncewie. Beria, Bułganin, Chruszczow i Malenkow opuścili go dopiero nad ranem. Stalin był pijany i w wyśmienitym humorze.
Następnego dnia ochronę zaniepokoiła cisza panująca w prywatnych pokojach Stalina, jednak nikomu nie wolno było tam wejść bez wezwania. Gdy w końcu o dziesiątej wieczorem otworzono drzwi pod pretekstem przekazania Stalinowi urzędowej poczty, znaleziono go nieprzytomnego na podłodze.
Wydarzenia, które poprzedziły śmierć Józefa Stalina, wciąż są przedmiotem niezliczonych dociekań, podobnie jak zdarzenia, które nastąpiły bezpośrednio po niej i ukształtowały historię świata na kolejnych kilkadziesiąt lat.
Książka "Ostatnie dni Stalina" przedstawia je wszystkie szczegółowo, począwszy od XIX Zjazdu WKP(b) i przygotowań Stalina do kolejnych czystek, aż do aresztowania Ławrientija Berii, pokazując, jak wielka szansa na przemiany została wówczas zaprzepaszczona.
Śmierć Stalina tworzyła nową sytuację zarówno w polityce wewnętrznej Związku Sowieckiego, jak i na arenie międzynarodowej. Jednak świat, który mógł wreszcie odetchnąć z ulgą, natychmiast powrócił do zimnej wojny.

Joshua Rubenstein jest pisarzem i niezależnym wykładowcą, specjalizującym się w historii Związku Sowieckiego. Absolwent Columbia University, gdzie studiował filologie rosyjską. Autor licznych publikacji prasowych i książek, poświęconych polityce Związku Sowieckiego.

W 1988 roku Andrew Tarnowski przyjeżdża do Polski, w której zapewne by się urodził, gdyby nie wybuchła II wojna światowa. Jest korespondentem Agencji Reutera, Jeszcze nie wie, że będzie świadkiem upadku reżimu, który kilkadziesiąt lat wcześniej pozbawił majątku jego rodzinę. Przyjazd autora ma zatem wymiar symboliczny, podobnie jak późniejsza decyzja o kupieniu starego domu w mazurskim Drwęcku. Na razie Tarnowski nawet nie przypuszcza, że za parę lat jako właściciel hektara ziemi stanie się pełnoprawnym chłopem i będzie musiał przejść ciężką próbę w konfrontacji z polską rzeczywistością. Jako "obcy" za wszystko - grunt, remont, sprzątanie domu - zapłaci trzy razy więcej. Dowie się także, że osoba opiekująca się jego siedliskiem regularnie urządzała w nim orgie. A jednak, do dziś autor szczerze - choć niebezkrytycznie - zachwyca się Polską i Polakami. Swoje Mazury portretuje ze swadą i wnikliwością. Będąc miłośnikiem miejscowej historii, szuka niemieckich cmentarzy, śladów bitwy pod Grunwaldem i pod Tarnobrzegiem. Polska jest dla tarnowskiego późno odkrytą ojczyzną, krajem bliskim sercu, a zarazem poznawanym przez pryzmat doświadczeń człowieka, który zjeździł pół świata. Dla polskiego czytelnika to bardzo ciekawa perspektywa.